Contents
Op LichtSnelheid Naar Onwetendheid
In een wereld waarin de wetenschap razendsnel vooruitgaat, zoeken sommigen nog steeds in oude teksten naar bevestiging van moderne ontdekkingen. Deze wanhopige zoektocht naar goddelijke goedkeuring van wetenschappelijke vooruitgang verhult slechts een diepgaand misverstand over de aard van kennis en haar evolutie. In plaats van kritisch denken en de accumulatie van menselijke kennis te vieren, leidt deze benadering ons paradoxaal genoeg naar een gestructureerde onwetendheid, waarin geloof de rede probeert te vervangen.
De Illusie van Vooraf Bestaande Kennis
Wie heeft niet eens een triomfantelijke toespraak gehoord van religieuze geleerden die beweren dat elke moderne wetenschappelijke ontdekking al in de heilige teksten stond? Deze beweringen klinken als een overwinning, een onweerlegbaar bewijs dat de ultieme waarheid al lang geleden werd onthuld, nog voordat westerse wetenschappers het ‘ontdekten’. “Kijk, beste moslims, deze waarheid stond al in de Koran!” roepen zij, overtuigd van een absolute waarheid.
Maar het is gemakkelijk om te claimen dat iets al eerder bekend was wanneer de waarheid al vaststaat. Op die manier kan men beweren dat prehistorische tekeningen een oude kennis van de rondheid van de aarde aantonen. Evenzo worden mythische verhalen en oude teksten soms geïnterpreteerd als voorspellingen van moderne wetenschappelijke ontdekkingen.
Geforceerde en Onjuiste Interpretaties
Neem het voorbeeld van het atoom. Griekse filosofen hadden al het idee van een ondeelbaar deeltje, maar dit concept heeft niets te maken met het atoom zoals de moderne wetenschap het definieert. Evenzo komt elke verwijzing naar het atoom in de Koran op geen enkele manier overeen met de huidige natuurkundige realiteit. Wat ooit werd beschouwd als de fundamentele eenheid van materie, is inmiddels achterhaald door meer gedetailleerde kennis, die een nog complexere structuur onthult.
Met andere woorden, alleen de terminologie heeft de eeuwen overleefd, maar de concepten zijn geëvolueerd. Beweren dat de ouden al de kennis bezaten die wij vandaag hebben, getuigt van een onwetendheid over de geschiedenis van de wetenschap en de evolutie van het menselijk denken.
De Vervormde Vergelijking Tussen Wetenschap en Religie
Pogingen om religie en moderne wetenschap met elkaar te verzoenen, zoals in boeken als De Koran en de Wetenschap, weerspiegelen slechts een interne worsteling van hun auteurs. Enerzijds erkennen zij het belang van de wetenschap, anderzijds blijven ze gevangen in een cultureel en religieus erfgoed dat moeite heeft om zich aan te passen.
Door te proberen harmonie tussen het goddelijke en de natuurwetten aan te tonen, negeren deze werken een fundamenteel principe: wetenschap is dynamisch en onderhevig aan voortdurende revisie.
