Waarom is het moeilijk om Rached Ghannouchi en zijn bende te vervolgen?
Weet je waarom Kais Saied en de Tunesische justitie Rached Ghannouchi en zijn bende niet kunnen vervolgen voor hun misdaden tegen Tunesië in de afgelopen halve eeuw? Omdat deze misdaden onder de categorie politieke misdaden vallen. Zoals iedereen weet, verschillen politieke misdaden van gewone misdaden. Terwijl gewone burgers moorden kunnen plegen en ter dood veroordeeld kunnen worden, kunnen politici moorden, verdrijvingen en het uithongeren van hele naties gedurende decennia plegen zonder ooit gestraft te worden—tenzij een andere macht met andere wetten ingrijpt. De zwaarste straf die ze kunnen krijgen is executie, levenslange opsluiting, huisarrest of ballingschap.
Terug naar onze vraag: wat is het obstakel dat Kais Saied en de Tunesische justitie ervan weerhoudt om Rached Ghannouchi en de leden van de Ennahda-partij te vervolgen? Waarom beschuldigt hij hen van andere misdaden in plaats van de werkelijke misdaden?
Ghannouchi, zijn partij en vele andere politieke figuren en oppositie- of regeringspartijen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten zijn opportunisten. Ze denken alleen aan hun eigen belangen, hun partij en hun aanhangers, zonder enige zorg voor het land of de toekomst ervan. Ze minachten het volk in plaats van het te dienen en vooruit te helpen. Ze beschouwen het volk als onbekwaam tot vooruitgang en onbetrouwbaar—terwijl de realiteit het tegenovergestelde bewijst.
We zien altijd dat de politieke en intellectuele elite losstaat van het volk, waardoor ze externe steun zoeken, zowel in het Oosten als het Westen, om hun controle over deze bevolkingen te behouden. Natuurlijk is buitenlandse steun niet gebaseerd op liefde voor onze volkeren, noch op ons welzijn—het wordt gebruikt om externe agenda’s te dienen. Dit is begrijpelijk vanuit hun perspectief. Het resultaat is dat onze landen vastzitten in vernietiging en achterlijkheid, ver verwijderd van ontwikkeling en beschaving. Onze naties functioneren onder nul, economisch en politiek gecontroleerd door buitenlandse machten.
Deze politici kunnen niet vervolgd worden vanwege de informatie en geheimen die ze bezitten, die de acties van andere politici in het buitenland zouden kunnen onthullen, politici die genieten van immuniteit en invloed. Deze buitenlandse figuren beweren verdedigers te zijn van vrijheid en democratie, ondanks hun betrokkenheid bij gruwelijke misdaden tegen de volkeren van de regio en de derde wereld. Van het plunderen van hulpbronnen tot het aanwakkeren van interne en externe oorlogen en het blokkeren van vooruitgang, ze zorgen ervoor dat wij in de derde wereld zwak, machteloos en slechts bedienden blijven van de mondiale elite—die hun plannen uitvoeren om onze landen te vernietigen, onze mensen te verarmen en hun eigen rijkdom te vergroten.
Rached Ghannouchi en zijn bende kwamen aan de macht door buitenlandse steun en interventie om hun eigen belangen te dienen. Geloof je echt dat er een revolutie plaatsvond in Tunesië? Als dat zo is, leef je in een illusie. Denk je dat de Ennahda-partij aan de macht kwam door oprechte inspanningen en populariteit? Dan vergis je je. Net zoals de Dawa-partij en Ahmad Chalabi in Irak, kwamen zij binnen met behulp van Amerikaanse tanks. Ghannouchi en zijn bende kwamen door een vooraf beraamde staatsgreep. Ben Ali en Bourguiba waren geen engelen, maar ze waren geen duivels zoals Rached Ghannouchi. De ware duivel van Tunesië is Rached Ghannouchi, en iedereen om hem heen is een demon—alleen zijn aanhangers ontkennen deze waarheid. Hun doel is de vernietiging van Tunesië, ongeacht hun politieke of ideologische overtuigingen.
Vanaf het begin was de missie van Rached Ghannouchi om elke vooruitgang en ontwikkeling in Tunesië te voorkomen. Hij bestreed moderniteit en vrijheid en werkte onvermoeibaar om elke vorm van vooruitgang en beschaving in het land te ontmantelen. Nadat hij tien jaar lang de macht had veiliggesteld, zette hij zijn vernietigingsmissie voort—niet alleen in Tunesië, maar ook in Libië, Egypte, Jemen en Syrië. Hij verspreidde chaos en terrorisme, pleegde misdaden, vernietigde de economie, versplinterde politieke partijen en probeerde staatsinstellingen te ontmantelen—vooral de veiligheidsdiensten die waren opgebouwd door Bourguiba en behouden door Ben Ali, ondanks zijn vele gebreken. Ghannouchi’s misdaden bereikten ongekende hoogten in zijn streven om Tunesië te ruïneren.
Nu is zijn rol in de vernietiging voorbij, net zoals anderen die zijn gebruikt en daarna in de vuilnisbak van de geschiedenis zijn gegooid. Deze huurlingen kunnen vermoord worden, oppervlakkig vervolgd of zelfs verbannen—het belangrijkste doel is hen het zwijgen op te leggen. Een echte en eerlijke rechtszaak zal nooit plaatsvinden, vooral niet als die openbaar is, omdat het degenen zou onthullen die hen vanuit het buitenland hebben aangestuurd en die de wereldpolitiek beheersen. Deze machten streven naar uitbreiding van hun invloed en rijkdom ten koste van de verarming en marginalisering van anderen.
De vervolging van Ghannouchi en zijn bende in Tunesië zal nooit gebeuren, tenzij een werkelijk nationale regering de macht overneemt. Net zoals Ben Ali nooit werd berecht onder het bewind van Ennahda en de Troïka, omdat zij onder buitenlandse controle stonden, zullen Ghannouchi en Ennahda niet worden vervolgd onder Kais Saied. Ondanks zijn conflicten met Ennahda en Ghannouchi deelt Saied dezelfde mentaliteit en draagt hij evenveel bij aan de vernietiging van Tunesië, waardoor het geen vrije en onafhankelijke natie kan worden.
Dit is waarom hij steun krijgt van bepaalde buitenlandse politieke kringen—om de verwoesting voort te zetten, vrijheden te onderdrukken en de Tunesische economie zo veel mogelijk te saboteren. Het doel is om het Tunesische volk tot een dood punt te brengen, waarin het alle hoop op collectieve verandering verliest en zich alleen nog bezighoudt met individuele overleving—door Tunesië op welke manier dan ook te ontvluchten, zelfs als de dood een beter alternatief lijkt dan hun ellendige bestaan.
Kais Saied is een dwaas die de macht op een presenteerblaadje kreeg, gemakkelijk te manipuleren door financiële druk en ongebalanceerde politieke allianties om Tunesië nog verder te vernietigen. Hij probeert een archaïsche grondwet op te leggen die zijn achterhaalde denkwijze weerspiegelt, een dictatuur te versterken, vrijheden te onderdrukken, journalisten en bloggers gevangen te zetten en zelfs sommige leden van Ennahda en hun bondgenoten op zwakke gronden vast te zetten. Dit levert hem tijdelijke populariteit op onder onwetende aanhangers die zijn ideeën delen of onder degenen die Ennahda haten om politieke of persoonlijke redenen. Ondertussen zorgt hij ervoor dat hij zijn buitenlandse meesters niet boos maakt, die hem kruimels toewerpen om zich te blijven richten op de totale vernietiging van Tunesië.
Ondanks zijn emotionele toespraken en loze beloften, waarin alleen naïeve geesten geloven, zal Kais Saied nooit durven de machten die hem in functie brachten uit te dagen. Hij zal Ennahda niet berechten in een echte en openbare rechtszaak. Hij kan zelfs niet met zekerheid zeggen dat Tunesië een volledig onafhankelijke en soevereine staat is.
Tot slot geloof ik niet in complottheorieën dat het Westen tegen ons samenzweert. Dat is slechts een excuus voor onze eigen mislukkingen. De waarheid is dat het Westen niet tegen ons samenzweert—ze hebben het niet eens nodig. Wij zijn onze eigen vijanden. We vormen geen bedreiging voor hen; we zijn slechts een pion op hun geopolitieke schaakbord. Hun prioriteit is hun eigen belangen, en zolang onze politici en intellectuelen actief meewerken aan de vernietiging van onze landen, zullen we in deze historische coma blijven.
