Afrika tussen uitbuiting en interne conflicten

Afrika tussen uitbuiting en interne conflicten

Afrika: De bakermat van de mensheid en het slachtoffer van verwaarlozing

Hoewel de problemen op het Afrikaanse continent zelden een prioriteit vormen in de wereldpolitiek, blijft Afrika een essentieel onderdeel van de menselijke geschiedenis. Velen horen over de conflicten in Afrika, maar zonder echte betrokkenheid, alsof wat daar gebeurt beperkt blijft tot zijn grenzen — alsof de Afrikaanse mens geen werkelijke waarde heeft in de balans van internationale belangen.

Afrika is de bakermat van de mensheid, het oorspronkelijke thuisland van waaruit alle volkeren zijn voortgekomen. Wetenschappelijk bewijs bevestigt onmiskenbaar dat de oorsprong van de mensheid in Afrika ligt. Iedereen mag trots zijn op zijn of haar wortels, of die nu Europees of Aziatisch zijn, maar men moet ook erkennen dat onze oudste voorouders uit Afrika kwamen.

Ik zeg dit niet alleen omdat ik in Afrika ben geboren, maar omdat deze aarde het respect en de erkenning verdient die haar lange tijd zijn ontzegd. Afrika heeft één van de langste perioden van kolonisatie, plundering en uitbuiting in de geschiedenis moeten doorstaan.

Kolonialisme en slavernij: wonden die nog niet zijn geheeld

Afrika was niet alleen de bakermat van de mensheid, maar ook het toneel van eeuwenlange brute slavernij en exploitatie. Eeuwenlang werden miljoenen Afrikanen ontvoerd, verkocht op slavenmarkten en verscheept naar de Amerika’s als handelswaar.

Europa, het Midden-Oosten, Noord-Afrika en de Amerika’s — allen speelden een rol in deze misdaad. Velen stierven onderweg; degenen die overleefden, leidden een leven vol vernedering en ellende. Tot op de dag van vandaag draagt Afrika de littekens van deze bloedige geschiedenis.

De voortdurende plundering van Afrika’s rijkdommen

Hoewel de officiële kolonisatie is beëindigd, gaat de uitbuiting van Afrika’s natuurlijke rijkdommen onverminderd door. Grote machten zoals Europa, Rusland, de Verenigde Staten, China, India en de Golfstaten blijven de goud-, olie- en zeldzame mineralenvoorraden van het continent exploiteren, terwijl de meerderheid van de Afrikaanse bevolking in extreme armoede leeft.

Buitenlandse bedrijven behalen enorme winsten, terwijl de Afrikaanse burger lijdt onder honger, werkloosheid en slechte infrastructuur. Iedereen aast op Afrika’s rijkdommen, maar weinigen bekommeren zich om zijn volkeren.

Racisme tegen Afrikanen: een pijnlijke realiteit in Noord-Afrika en het Midden-Oosten

Het is diep bedroevend om te zien dat racisme tegen Afrikanen blijft voortbestaan in regio’s zoals Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Sociale media staan vol met racistische opmerkingen en gedragingen, zelfs van publieke figuren en beroemdheden.

Ik was persoonlijk geschokt door de omvang van dit racisme, vooral in Tunesië, waar sommige Afrikanen worden behandeld als vreemdelingen op hun eigen grond. Ik veroordeel deze schandalige daden krachtig en pleit ervoor om ze expliciet strafbaar te stellen, vooral in landen die zich beroepen op de islam — een religie die gelijkheid tussen alle mensen predikt.

Afrikaanse conflicten: oorlogen tussen staten en burgeroorlogen

Hoewel oorlogen tussen Afrikaanse staten zeldzaam zijn en meestal beperkt blijven tot grensgeschillen, vormen interne burgeroorlogen de grootste bedreiging. Veel van deze conflicten worden extern gefinancierd om Afrika in een voortdurende staat van chaos te houden.

Tot de belangrijkste conflicten tussen Afrikaanse staten behoren:

• Het conflict tussen Ethiopië en Soedan over de regio Al-Fashaga;

• De Zandoorlog tussen Algerije en Marokko in 1963;

• Het Libisch-Tsjadische conflict over de Aouzou-strook;

• De oorlog tussen Eritrea en Ethiopië, die in 2018 eindigde met een vredesakkoord.

Interne conflicten: de open wond

Nog gevaarlijker dan grensgeschillen zijn de interne conflicten die veel Afrikaanse landen verscheuren. De genocide in Rwanda in 1994 is een tragisch voorbeeld, waarbij honderdduizenden mensen werden afgeslacht in etnische gevechten, aangewakkerd door koloniale belangen.

Sommige Afrikaanse regeringen steunen zelfs oppositiegroepen in buurlanden om politieke instabiliteit te veroorzaken en zo eigenbelang na te streven ten koste van hun volkeren.

Migratie vanuit Afrika: waarom vluchten Afrikanen van hun continent?

Door oorlogen, armoede en slecht bestuur wagen miljoenen Afrikanen hun leven in een poging Europa of Noord-Afrika te bereiken. Velen sterven onderweg in de woestijnen of verdrinken in zee, op zoek naar een waardig bestaan.

Ondanks enige relatieve vooruitgang in landen zoals Zuid-Afrika en enkele naties in West- en Oost-Afrika, blijven grote gebieden — met name de Sahel en Centraal-Afrika — lijden onder instabiliteit, wetteloosheid en de verspreiding van gewapende groepen en milities.

Algerije: tussen geschiedenis, kolonisatie en politieke conflicten

Op sociale media woedt een breed debat over het bestaan van Algerije als staat, waarbij sommigen haar geschiedenis in twijfel trekken of haar grenzen betwisten. De realiteit is echter dat Algerije altijd heeft bestaan, met een diepgewortelde identiteit binnen Noord-Afrika — historisch bekend als Tamazgha.

Algerije onder Ottomaanse heerschappij en Franse kolonisatie

Algerije was niet zomaar een gewone Ottomaanse provincie; de Dey (gouverneur) werd gekozen door het lokale leger en stond niet rechtstreeks onder gezag van de Sultan in Istanbul. Toen Frankrijk Algerije koloniseerde, werd het niet als een gewone kolonie behandeld, maar als integraal deel van het Franse grondgebied.

Na de onafhankelijkheid claimde Marokko gebieden zoals Tindouf. Maar één fundamentele vraag rijst: waarom werden deze claims niet ingediend tegen Frankrijk tijdens de koloniale periode? Diezelfde logica geldt ook voor de kwestie van de Westelijke Sahara.

Conclusie: Kan Afrika worden gered?

Afrika beschikt over immense natuurlijke rijkdommen, maar blijft uitgeput worden door corruptie, slecht bestuur en buitenlandse inmenging. Wat het continent werkelijk nodig heeft, is een algehele renaissance, gebaseerd op rechtvaardigheid, transparantie en echte soevereiniteit.

Op een dag zou Afrika een bestemming voor migratie kunnen worden in plaats van een vertrekpunt. Maar om dat te bereiken, moet de uitbuiting stoppen en moet er respect zijn voor de volkeren van Afrika. Alleen dan kan Afrika transformeren van een uitgebuit continent naar een stabiel en welvarend werelddeel.